Ο ίδιος ο Ντόϋλ παραδέχτηκε ότι αναγκάστηκε να αλλάξει το παιχνίδι του διότι πολλοί άνθρωποι είχαν μάθει πλέον τις τακτικές του.
Γεννήθηκε σε ένα αγροτικό χωριό του Τέξας. Στα νιάτα του είχε αφοσιωθεί στον αθλητισμό. Γνώρισε μάλιστα αξιοσημείωτη επιτυχία στα γήπεδα, καθώς κέρδισε την κούρσα του ενός μιλίου στους Πολιτειακούς Αγώνες του Τέξας και τελικά επιλέχθηκε από τους Minneapolis Lakers. Ωστόσο, ενώ ήταν ακόμα στο κολέγιο, υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, που προοδευτικά χειροτέρευε και τελικά τον ανάγκασε να παρατήσει το μπάσκετ.
Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε σε κανονική δουλειά μόλις για μερικές μόνο εβδομάδες, διότι από τότε πίστευε ότι μπορούσε να ασχοληθεί με το πόκερ επαγγελματικά και να ζήσει απ΄αυτό… και πράγματι αποδείχθηκε ότι είχε απόλυτο δίκιο. Έκανε το ντεμπούτο του στα παράνομα σιρκουί πόκερ του Τέξας τη δεκαετία του 1950 και μπορεί να διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες γύρω από την άθλια και βρώμικη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο παιχνίδι εκείνες τις μέρες.
Οι Σέϊλορ Ρόμπερτς και Αμαρίλο Σλιμ Πρέστον ήταν μεταξύ των συντρόφων του. Υπολόγιζαν τη στρατηγική χειρονακτικά καθώς δεν υπήρχαν τότε κομπιούτερ να κάνουν αυτόματα τις πράξεις και τις προσομοιώσεις. Μοίραζαν μεταξύ τους χιλιάδες χέρια, κι έμεναν ξάγρυπνοι τα βράδια αναλύοντας τα αποτελέσματα.
Οι ικανότητες που απέκτησε ο Ντόϋλ πάνω στο πόκερ, κάποια στιγμή είχαν ξεφύγει τελείως από εκείνες της περιοχής του Τέξας και έτσι μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λας Βέγκας. Έχοντας καθιερωθεί εκεί, κατάφερε να κερδίσει το World Series of Poker του 1976 και του 1977. Από μια απίστευτη σύμπτωση, και τις δύο φορές είχε κερδίσει με το ίδιο χέρι, φουλ του 2 με 10ρια. Από τότε, το συγκεκριμένο χέρι στο Hold'em αναφέρεται ως " Ντόϋλ Μπράνσον".
O Ντόϋλ Μπράνσον θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος παίκτης του πόκερ όλων των εποχών. Διαθέτει τον αριθμό ρεκόρ των 10 βραχιολιών από αγώνες του WSOP. Απέδειξε ότι η ηλικία δεν επηρεάζει την απόδοση στο πόκερ όταν κέρδισε το 2004 τον αγώνα του WPT Legends of Poker κερδίζοντας $1,198,290.
Όλοι οι ειδικοί του πόκερ παραδέχονται ότι τα τουρνουά και τα παιχνίδια με χρήματα είναι δύο τελείως διαφορετικές μορφές παιχνιδιού και απαιτούν διαφορετικές ικανότητες. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο ο Ντόϋλ αποτελεί αντικείμενο γενικού θαυμασμού καθώς κατάφερε να ξεχωρίσει και στις δύο αυτές μορφές του παιχνιδιού.
Ο Doyle έχει μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις σχετικά με το τι είναι αυτό που κάνει καλό έναν παίκτη στο πόκερ.. "Τι χρειάζεται για να γίνει ένας παίκτης καλός στο πόκερ; Ποιος γνωρίζει τι χρειάζεται; Δεν ξέρω. Είναι μια έμφυτη ικανότητα που δεν μπορείς να περιγράψεις... απλώς, δεν μπορείς να την εξηγήσεις. Πολλοί άνθρωποι έχουν προσπαθήσει, αλλά δεν τα έχουν καταφέρει.. Είναι κάτι μέσα σου που σε κάνει να ξεχωρίσεις…Ξέρω ότι με τις γνώσεις και τις κατάλληλες ικανότητες μπορείς να φθάσεις σε ένα ορισμένο επίπεδο, αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να έχεις αυτό το «κάτι» μέσα σου που θα σε κάνει να πας παραπέρα…
"Είναι η έκτη αίσθηση, ή μια φυσική προδιάθεση για νίκη, ή κάτι άλλο. Πως μπορείς να πεις, για παράδειγμα, ότι είμαι καλύτερος παίκτης από τον Ντέϊβιντ Σκλάνσκυ ή τον Μάϊκ Κάρο; Νομίζω, ότι προφανώς είμαι, αλλά και οι δύο είναι οι μεγαλύτερες αυθεντίες του πόκερ. Τα ξέρουν όλα….τις καταστάσεις και το τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνεις…. όμως όταν έρχεται η ώρα να τα εφαρμόσουν απλά δεν μπορούν. Παγώνουν ή κάτι άλλο γίνεται."
Συνεχίζει λέγοντας, "Η εξήγηση που έγραψα στο βιβλίο μου είναι η καλύτερη που έχω σκεφθεί. Και είναι το μόνο που δεν είχα σκεφθεί πριν να γράψω το βιβλίο (να ένας λόγος που είμαι χαρούμενος που το έχω γράψει). Είναι η αίσθηση ότι ξαναθυμάσαι τους καλούς παίκτες. Ξαναθυμάσαι τι είχε συμβεί την τελευταία φορά που ήσουν εκεί, που ήσουν στην ίδια κατάσταση με έναν παίκτη, της ίδιας δυναμικότητας.
"Ξεκινώντας, χωρίζεις τους παίκτες σε κατηγορίες παρακολουθώντας το παιχνίδι τους, τον τρόπο που διαχειρίζονται τις μάρκες τους, τον τρόπο που παίζουν τα φύλλα τους και πάει λέγοντας.. Λες ότι αυτός ο τύπος είναι ένας καλός παίκτης, το ίδιο λες και για κάποιον άλλο, και έπειτα όταν παίζεις κάποιο pot μαζί του, ξαναθυμάσαι - υποσυνείδητα – την τελευταία φορά που είχες παίξει με έναν παρόμοιο αντίπαλο σε μία παρόμοια κατάσταση. Έτσι, παίρνεις την κατάλληλη απόφαση. Και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να το εξηγήσω.."
Ο Ντόϋλ ήταν ένας από τους πρωτεργάτες για τη δημιουργία και τη διοργάνωση των πρώτων τουρνουά πόκερ. Στενός φίλος του Μπένυ Μπίνιον, του ιδιοκτήτη του Horseshoe Casino που ήθελε να δημιουργήσει το World Series of Poker, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει τον Μπίνιον να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Είχε πει για εκείνες τις μέρες: "Η ιδέα ήταν να κάνουμε τους ανθρώπους να έρθουν στο Βέγκας, όπου θα μπορούσαμε να φτιάξουμε καλύτερα παιχνίδια με χρήματα. Αυτό συνέβαινε για δέκα χρόνια ή κάπου τόσο, μέχρι που ξεκίνησαν τα προκριματικά παιχνίδια και τα τουρνουά τα οποία απέσπασαν τους παίκτες από τα παιχνίδια με χρήματα."
Ο Ντόϋλ Μπράνσον αγαπά τη ζωή, και στα 708 του εκφράζει την ευχή να συνεχίζει να παίζει και να νικά ακόμα και στα 90 του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου