Αχ ρε Ερνέστο! (Γράφει ο Γιώργος Βαρβιτσιώτης)

Ποιος θα το πίστευε ότι ο Ολυμπιακός θα έχανε από την Άρσεναλ με 2-1 και θα ήταν απογοητευμένος ζητώντας κάτι περισσότερο. Κι όμως έχει κάθε λόγο να θέλει κάτι τέτοιο αφού πράγματι θα μπορούσε να είχε φύγει από το «Έμιρεϊτς» τουλάχιστον με τον βαθμό της ισοπαλίας και αν το ένα , αν το άλλο θα μπορούσε το ένα , θα μπορούσε το άλλο.

Με αν και θα όμως δεν πάμε μπροστά. Το έλεγα, το λέω και θα το λέω για μια ζωή σε ότι συμβαίνει γύρω μας. Αφού γράφω για τον Ολυμπιακό όμως στην προκειμένη περίπτωση θα περιοριστώ σε αυτό.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Ολυμπιακός στην αναμέτρηση της Τετάρτης ήταν πολύ καλός ή τουλάχιστον είδαμε το καλύτερο που μπορούσαμε να δούμε κόντρα σε μία ομάδα όπως η Άρσεναλ. Τα λάθη βέβαια στον χώρο της μεσαίας γραμμής δεν έλειψαν για άλλη μια φορά αλλά δεν ήταν στον ίδιο βαθμό των τριών πρώτων παιχνιδιών με την ψυχολογία των Ορμπάιθ και Φέισα να βοηθά αρκετά αφού η ταχύτητά τους κόντρα σε αυτή των αντιπάλων ήταν αντιστρόφως ανάλογη. Η επίθεση «δούλεψε και αυτή με τη σειρά της καλύτερα από τα προηγούμενα ματς ωστόσο και εκεί είδαμε κάποιες αδυναμίες.

Την άμυνα την άφησα επίτηδες για το τέλος γιατί εκεί έγιναν τα λάθη που στοίχησαν στον Ολυμπιακό. Κύριος εκφραστής αυτών; Ποιός άλλος; Ο Ιβάν Μαρκάνο, μια ακόμα επιλογή του Ερνέστο Βαλβέρδε που τα έκανε «ρόιδο». Ένας παίκτης που αποκτήθηκε για αριστερό μπακ και τελικά αγωνίζεται ως κεντρικός αμυντικός, στη θέση μάλιστα του Αβραάμ Παπαδόπουλου. Μα καλά τι λογική είναι αυτή; Αβραάμ και Όλοφ είναι ίσως καλύτεροι «ερυθρόλευκοι» παίκτες στα τελευταία ματς δίνοντας την «ψυχή» τους μέσα στο γήπεδο και τελικά δεν παίζουν μαζί σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Τι συμβαίνει ρε … «Τσινγκούρι»; Μήπως υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που φέρνεις κάποιους παίκτες και οι περισσότεροι τα κάνουν «μαντάρα» και συνεχίζουν να παίζουν; Όσκαρ-ουδέν σχόλιο, Ουρτάδο-τραυματίας και «ανύπαρκτος» στα περισσότερα ματς που αγωνίστηκε , Ορμπάιθ και Γέστε (ας μην κρυβόμαστε δικιά σου επιλογή ήταν και αυτός )-είναι νωρίς για να τους κρίνουμε, Φουστέρ-πανέξυπνη επιλογή και τέλος ο Μαρκάνο-εδώ μας τα χαλάς.

Το ερώτημα είναι: με ποια κριτήρια επιλέγει κάποιους παίκτες ο Βαλβέρδε; Ποδοσφαιρικά; Οικονομικά-που δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα εκεί αφού ο Βαγγέλης του τα σκάει, ή μήπως κρύβονται τίποτα «μανατζεριλίκια» από πίσω; Ποιός ξέρει; Μόνο ο ίδιος και κάποιοι λίγοι.

Γνώμονας όμως είναι το καλό του Ολυμπιακού και τέτοιες επιλογές του κάνουν κακό ή πιο σωστά, δεν τον αφήνουν να ανέβει ένα ή ακόμα και δυο επίπεδα πιο ψηλά, γιατί μια τέτοια ομάδα μπορεί να τα καταφέρει και είναι κρίμα.